Voor velen is de zomervakantie alweer even voorbij en zitten alweer helemaal in het school/werk-ritme. Voor ons is hij nog maar net voorbij, en met 2 nieuwbakken brugpiepers die hun weg nog even moeten vinden in hun nieuwe school-avontuur, is het ritme hier nog even zoeken. Afgelopen zondag kwamen we terug van ruim drie weken vakantie in ons vakantiehuis in Bosnië.
Onze kids zijn natuurlijk gewend de lange autorit van 1700 km te ondergaan, toch is het altijd weer een slopende aangelegenheid. Je ziet op de foto hierboven hoe krap het achterin de auto is voor de dames links en rechts van Amber in de autostoel, ik denk dat zij het mooiste plekje heeft daar in het midden. Toch klagen ze zelden en vermaken ze zich prima met hun tablets en telefoons. Amber was de heenweg wat lastiger als andere keren en later bleek wel waarom. Ze wilde moeilijk gaan slapen, at en dronk slecht en kon haar slechts kort vermaken met de kleine cadeautjes die ik had gekocht voor onderweg. We hadden het grootste deel van de rit gehad en waren net even gestopt voor een plaspauze, luierwissel, benen strekken, chauffeurswissel en een broodje. Eenmaal weer een stukkie on the road begon Amber te huilen, vreselijk te hoesten met als gevolg een golf maaginhoud over haar en haar omgeving heen. Gelukkig was het overdag en lekker weer, bij de eerste de beste parkeerplaats gestopt voor een poetsbeurt en een kledingwissel. Lang leve de billendoekjes! Het moet opgelucht hebben want we hebben haar daarna nagenoeg niet weer gehoord en heeft heerlijk geslapen. Na een rit van 22 uren waren we op bestemming, home-away-from-home, Bosnië..
Eenmaal daar aangekomen eten en drinken we wat bij onze bosnische familie, Salih en Zinetta (Waar Amber naar is vernoemd, Amber-Zinetta-Berber) De honden zijn blij dat ze er weer uit kunnen, Jaa… naast drie kids zitten er ook nog drie honden in de auto, twee in de kofferbak en de kleinste bij de meiden op schoot. Onze weinige bagage hebben we tegenwoordig in een trekhaak-koffer, dus dat kan allemaal prima. Na een hapje en een drankje snel naar huis (500 meter verderop)
Drie weken niks… Ten minste voor mij en de kids, Sipke is daar, naast zijn bedrijf in Nederland ook bezig iets op te starten, iets wat niet zonder slag of stoot gaat. Vele dagen is hij dan ook op pad geweest. Voor hem was het meer een werk vakantie.
Een ‘dag tot dag’ verslag hoef ik niet te doen, dat zou erg saai worden. `S morgens zorgde ik er voor dat de huishoudelijke taken gedaan waren zodat ik `S middags lekker kon chillen op het terras, en zo ging vrijwel iedere dag. Na een paar dagen kwamen Armin (Sipke`s zoon, 15) en Gerrit (Goede vriend) aan met het vliegtuig om zich bij de bende van ellende te voegen. Gerrit viert vaker zijn vakantie met ons en helpt Sipke met technische dingen waar hij als boekhouder minder handig mee is. Af en toe een dag met Sip mee en voor de rest chillen met ons op het terras.
Na ruim een week kwamen de laatste twee vakantiegangers + hondekind Bella :) het gezelschap compleet maken. Joyce en Arjen (Oudste dochter van Sip en schoonzoon, 20) kwamen met eigen auto. Toch bijzonder om ook op vakantie het hele gezin compleet te hebben. Doordat ze voor het eerst met eigen auto kwamen, waren ze zo vrij als een vogel, ze maakten dan samen ook meerdere uitstapjes naar wat toeristische plekken, o.a naar de hoofdstad Sarajevo.
Helaas was Amber met ups en downs de gehele vakantie aan het kwakkelen, chronische snotneus en hoesten. Daarbij natuurlijk niet in haar hum en wat klagerig, hangerig, slecht eten en af en toe koortsig. Heb zelfs een paar gebroken nachten met haar gehad, wat normaal echt nooit meer voorkomt. Ze stak een aantal van ons ook aan, ik was een paar dagen niet fit en snotterde ook heel wat tissues vol, Renee is een paar dagen echt ziek geweest, ook Armin werd niet lekker en is nog naar de apotheek geweest voor strepsils en hoestdrank. De moed zakte me af en toe wel even in de schoenen, verloor mijn geduld een paar keer (slaapgebrek) en baalde als een stekker. De laatste week maakte veel goed, op een snotneus na knapte iedereen weer op, Sipke was wat meer thuis en kon ook een beetje ontspannen (een heel klein beetje)
In omgekeerde volgorde van komen, vertrok iedereen weer. We namen als eerste afscheid van Gerrit en Armin die in Nederland nog een weekje vakantie hadden. Wij genoten nog een paar dagen van het mooie weer in Bosnië, organiseerden een BBQ op ons balkon, dronken koffie bij nog meer familie en shopten een dagje in Tuzla. Een dag voor Joyce en Arjen terug zouden reizen aten we in ons favoriete restaurant Robinzon waar ik wat leuke kiekjes van ze maakte, het is zo`n mooie locatie, helaas was het al donker aan het worden. Het wordt in Bosnië aanzienlijk eerder en sneller donker als hier in Nederland, half acht schemert het en om half negen is het pikkenacht. Heerlijk gegeten en Amber gedroeg zich voorbeeldig! Een fijne avond met het gezin.
Vrijdagochtend (een dag voor ons) vertrokken Joyce & Arjen met hondekind Bella weer richting Nederland. Voor mij betekende dat echt einde vakantie, er moest flink opgeruimd, gewassen en gepoetst worden. Renee lette op Amber terwijl ik me in het zweet werkte. Van negen tot drie uur flink doorgepakt. Binnen was alles klaar! We deden een drankje op het terras en namen een laatste duik in het zwembad voor we de stop eruit trokken. Sipke maakte een grote pan nasi, we nodigden onze bosnische familie uit en aten gezellig samen deze laatste avond.
Zaterdagochtend moest alles buiten nog opgeruimd worden, wat nog best een klus is met zo`n zwembad. Toen ook buiten alles proper was kon de koffer weer achter de auto, tassen erin, kids en honden op hun plek om er 500 meter verderop weer uit te stappen voor een laatste maaltje bij, en een tot-snel-ziens-groet aan de Fam. Veel later dan gepland (zoals altijd) vertrokken we met het hele spul de lange reis weer richting westen. Op wat hoosbuien en vertraging bij de grenzen na verliep de terugreis heel voorspoedig. Amber sliep nagenoeg de hele nacht door en na wederom 22 lange slopende uren waren we back in hometown.
Met dit verdrietige nieuws sluit ik deze (bonus)blog af. Komende zondag geef ik jullie een tour door ons vakantiehuis. Tot dan!?
DailyMargje.nl 