Vechtscheidingen,.. gedupeerde kinderen,.. kinderen die een ouder niet meer zien,.. een vader of moeder die zijn of haar kind zelden tot nooit meer ziet,.. ruziënde ouders,.. grootouders die voor onmogelijke keuzes worden gesteld. Tot zelfs ontvoeringen toe. Je hoort, ziet en leest soms de meest vreselijke verhalen. Scheiden doe je niet zomaar, dat staat vast. Heel soms gaat het anders! Het kan ook positief uitvallen..
Ode aan mijn ouders
Mijn ouders zijn elkaar in hun jeugd tegengekomen en zijn als jongelingen in het huwelijksbootje gestapt. Ze scheelden drie jaar in leeftijd. Ze waren 20 en 23 toen mijn broer werd geboren. Zeventien jaar, twee verhuizingen en vele levenslessen later werd na mij en nog twee broertjes de jongste telg van het stel (Berber) geboren. Een gezellig groot gezin met 5 kids.
Opgegroeid in een best wel traditioneel, warm nest kan ik wel zeggen. Heit werkte hard, en Mem zorgde liefdevol voor ons (wat ook hard werken was). altijd thuis met een kop thee en wat lekkers als we uit school kwamen. Al hadden we het niet altijd breed qua financiën, ze maakten speciale gelegenheden in weekenden, vakanties, feestdagen en verjaardagen altijd spécialer dan ik had verwacht. Op 5 december stonden er zakken cadeautjes op de stoep en ook met kerst lag er altijd een kleinigheidje onder de boom die we met z`n allen hadden opgetuigd. Waar ik nu nog steeds om moet lachen, elk jaar weer. De boom zag er de volgende ochtend altijd zoveel mooier uit! Als we allemaal op bed lagen, rangschikte Mem alle ballen, ornamenten en kransjes opnieuw in de boom zodat niet alles aan één kant hing van de kerstboom (doe ik nu ook)
Maar goed, er kwamen met de jaren toch scheurtjes die niet meer vielen te plamuren. Ik had na mijn broer ook het nest verlaten. Ik kwam elke week (vaak op zondagmiddag) graag even thuis. Ik merkte steeds vaker dat de sfeer vreemd en gemaakt was, soms zelfs vervelend en voelde me dan niet op mijn gemak. Ik voelde de spanningen en na meerdere keren dat gevoel te hebben gehad betrapte ik mezelf erop dat ik minder vaak naar THUIS ging. Vond het niet meer gezellig. Ik kon ervoor weglopen maar dat kon Berber niet, ik weet niet hoeveel zij ervan meekreeg of last van had, merkte dat niet aan haar. Maar als ik een weekend vrij of vakantie had dan vroeg ik of ze bij mij wou logeren. Hele fijne herinneringen hebben we toen samen gemaakt. Pannenkoeken, patat, laat opblijven en urenlang haren invlechten.
Mem heeft uiteindelijk de knoop doorgehakt en de beslissing genomen zo niet meer verder te willen. Heit heeft het daar heel… heel erg moeilijk mee gehad en heeft voor zover ik weet Mem zowat op zijn knieën gesmeekt om bij hem te blijven. Maar het was te laat. Ze vertelde het me tijdens het afwassen op een zondagmiddag dat ik er wel weer eens was. Ik denk dat ze een beetje schrok van mijn reactie.. Het hoge woord kwam er uit, Marg, we gaan uit elkaar. Ik: “Nou Hé-Hé”! Ik weet niet meer precies wat we verder hebben gezegd, maar heb ze allebei een knuffel gegeven en heb de gehele weg naar huis gejankt van verdriet maar ook van een gek soort opluchting.
Heit verhuisde naar zijn geliefde stadje, niet ver bij Mem vandaan. Er kwam lucht! Ik zag de rust en ontspanning bij beide terugkeren. Natuurlijk was het in het begin vreemd dat ze niet meer onder één dak woonden en een scheiding gaat nooit zonder onvertogen woord, maar wat ben ik trots op ze hoe ze dit uiteindelijk hebben aangepakt.
Door de scheiding heb ik een betere band gekregen met mijn vader. Daarvoor liet hij eigenlijk alle initiatieven over aan Mem en was daar (door een beetje gemakzucht) in de jaren aan gewend geraakt, vastgeroest.. en deed daarom waarschijnlijk wat minder moeite, het werd wel voor hem gedaan. Nu moest hij wel, en dat deed hij ook! Daardoor groeiden ze ook weer naar elkaar toe. Misschien niet als geliefden, maar als echte maatjes. Ze konden niet meer met elkaar, maar ook zeker niet zonder elkaar. Niks geen gesplitte bezoekjes, en op verjaardagen kwamen ze samen, wel zo handig om te carpoolen en wel zo gezellig! Op zondagmiddag kwamen we nog steeds met z`n allen samen, of dat nou bij Heit of bij mem thuis was, ze waren er altijd samen bij, als ouders maar ook als allerbeste maatjes van elkaar.
Ik ben zelf getrouwd geweest en gescheiden. Tijdens die scheiding heb ik altijd het voorbeeld van mijn ouders in mijn achterhoofd gehouden. En dat was zeker niet altijd makkelijk, maar heeft me wel door een aantal lastige situaties geholpen.
Een trotse dochter
Helaas hebben we veel te vroeg afscheid moeten nemen van Heit. In 2015 is hij op 60 jarige leeftijd overleden aan een zware hersenbloeding. Always in our harts <3
DailyMargje.nl 