Om maar even met een enorm cliche te beginnen. Waar blijft de tijd!? Het lijkt alsof naarmate je ouder wordt, de tijd op een rapper tempo aan je voorbij vliegt. Wat helemaal geen fijne constatering is natuurlijk. Maar goed, deze vrolijke dame is dus in December gepromoveerd naar peuter! 2 jaar! En je ziet het, ook zij vindt ouder worden niet zo fantastisch.
“Ik ben twee en ik zeg nee” Het is echt zo! Ik dacht dat dat wel een beetje mee zou vallen, of in ieder geval een langzaam geintroduceerd iets zou zijn, had ik het even helemaal mis. Het woord nee is wat de klok slaat hier, en zegt ze ja, dan bedoelt ze eigenlijk ook gewoon nee. Behalve als het om iets lekkers gaat, dan is ja ook echt ja!
Dat is nog niet alles, het is wat haar betreft een eenrichting-verkeers-regel. Als het woord nee haar richting op wordt geslingerd laat ze je heel duidelijk weten dat dat niet in haar peuter-regelement staat. Herhaal je het nog een keer om duidelijk te maken dat iets niet mag, verandert het pruillipje in een woede uitbarsting van heb ik jou daar. Heerlijk! Vaak moet ik dan om haar lachen, de kleine actrice.
Naast dit nieuwe fenomeen in haar peuterleventje zijn er genoeg momentjes die ontzettend mooi, lief en grappig zijn. Smelt ik als ze me spontaan een knuffel en kus komt geven. Verwonder me over hoeveel woordjes ze in korte tijd weer heeft geleerd en geniet ik van haar liefde voor muziek, zingen en dansen dat ze kan. Onze kleine swingende prinses.
Twee jaar, onze kleine meid. Zoals de meesten wel weten was de komst van Amber een enorme verrassing, maar wat een geweldig cadeautje om uit te pakken. Ben heel benieuwd hoe ze zich deze peuter-periode verder gaat ontwikkelen. Ik heb er zin in!
DailyMargje.nl 