Als je dit leest hoop ik voor je dat je net als ik in #teamsleep zit. Ik lees veelal verhalen over #teamnosleep, en dat is begrijpelijk. Moeders zoeken herkenning en hoe fijn is het om te weten dat jij niet de enige bent die `s nachts meerdere malen slaapdronken je bed uit moet om een kwijt geraakte speen te zoeken, een midden-in-de-nachtvoeding, ontroostbare troostsessie, spoken verjagen en andere perikelen die er voor zorgen dat je kroost je nodig heeft in het holst van de nacht. En dat alles na een avond dat je de hele trukendoos open moest trekken om ze uberhaupt slapend in hun eigen bed te krijgen.
Als dit in wat voor mate dan ook bij jou het geval is, lees dan verder op eigen risico. Ik heb niet de oplossing voor slapeloze nachten en tips kan ik niet geven, gewoonweg omdat ik (happy me) geen ervaring heb met moeilijke slapers. Ik kan me heel goed voorstellen dat het vreselijk slopend is. Ik kan alleen maar zeggen… Sterkte!
Thank god ben ik gezegend met fantastische slaapkoppen. Vooral Amber, die slaapt eigenlijk altijd het klokje rond. Ze sliep als baby ook al heel snel door. Net na de kraamweek was de eerste nachtvoeding er al af. Ze sliep op haar eigen kamer en had nooit problemen om zelf in slaap te komen. Ik kan me herinneren dat Renee daar vroeger wat meer moeite mee had, haar heb ik vaak wiegend in mijn armen in slaap moeten brengen voor ik haar weg kon leggen, maar daarna sliep ze als een roosje en werd zelden wakker. Ook nu ze dertien is, is slaap no problemo en slaapt ze zoals een echte puber betaamt zo een gat in de dag in het weekend. En kan ze een keer niet goed slapen hoef ik natuurlijk mijn nestje niet uit :)
Bij Renee gebruikte ik een babyfoon, ik weet nog goed dat ik daar heel onrustig van werd. Elk geluidje hoor je. Is ze wakker, wordt ze wakker, moet ik er naar toe? Ben vele malen voor niets naar boven gerend om er dan achter te komen dat ze gewoon diep in dromenland was. Daarbij maakte ik soms net iets te veel kabaal en werd ze alsnog wakker. Niet handig! Ze was natuurlijk mijn eerste, daarom nog best wel (heel) onzeker als moeder. Wat voor velen herkenbaar zal zijn.
Bij Amber heb ik geen babyfoon aangeschaft, wel getwijfeld maar uiteindelijk niet gedaan en dat bevalt me tot op de dag van vandaag meer dan goed. We hebben een vrij gehorig huis, als ze echt huilt hoor ik haar zelfs beneden in de woonkamer. Ze is nu bijna drie en doet overdag nog een heerlijk dutje van zo`n twee uren. Als ze wakker wordt hoor ik gestommel op het plafond en is ze aan het spelen in bed. Duurt het madame te lang voor ik haar kom halen schreeuwt ze keihard mèèèèèmm!!
Naar bed brengen is ook geen enkel probleem. Natuurlijk roept ze vaak nee als ik aangeef dat het bedtijd is, het is en blijft een peuter die af en toe flink pubert, maar een echte strijd is het eigenlijk nooit. Ze geeft iedereen een kus en loopt dan vrijwillig mee naar boven. Het tijdrekken heeft ze wel ontdekt de laatste tijd. Nog èèn kus, een extra knuffel geven aan papa, ze moet nog iets opruimen (dan ineens wel), ze moet nog een keer plassen of een knuffelbeest nog ergens opsnorren die bij haar moet slapen. Ik laat het vaak even gaan, als het me te lang duurt zeg ik dat er dan geen tijd meer is voor een verhaaltje, en hoppa, ze rent bijna naar boven.
Gezegend dus, met goede slapers. Dat dat een zegen is ben ik me heel erg van bewust, zeker na het lezen van al die ervaringen van moeders uit #teamnosleep. Eigenlijk wilde ik zeggen tegen die mama`s dat het echt over gaat en er een tijd komt dat je je puber wel uit bed wilt sleuren omdat ze de halve dag wegslapen. Maar hey… Daar heb je nu natuurlijk helemaal geen ene zak aan!
Nu ben ik wel heel benieuwd. Hoe zit het bij jou!? behoor jij tot #teamsleep of #teamnosleep ? Het kan natuurlijk ook nog zo zijn dat je je bij beide teams kunt aansluiten omdat je ene spruit behoort tot het soort slaapkopjes en je andere totaal niet. Let me know..
Liefs Margje
DailyMargje.nl 